işte buralar

dar bir sokak, taş döşenmiş, bir arabalık var yok.
hepsi ikişer üçer katlı, şirin mi şirin, taş evler, rumlardan kalan...
kiminin küçük kiminin büyükçe bahçeleri, pek çoğunun da terası var...
hayataltı yaşamlar sokağa dökülüyor yaz aylarında, sarmaşıklardan da belli...
çıktın mı evden, sal kendini aşağıya, diyelim on bilemedik onbeş adım sonrası, denizin kenarı...

işte biz, belki bir hafta belki birazcık fazla bir zaman sonra, artık buralarda, üstteki fotoğrafta yaşayacağız...

yaşamak...
gerçek anlamıyla...

belki bir sonraki blog, taş duvarlı evimizde, şöminenin başında yazılacak...

geç zaman geç...