ev bulma arayışlarımız müstakilleşmeye yöneltti bizi.
ölçtük biçtik ve büyük şehirden uzakta da yaşayabileceğimize karar verdik. daha doğrusu, verir gibi olduk.
böylesi kararlar öncesi sağlam içsel hesaplaşmalar yaşanıyor, muş...
ve sanırım bu hesaplaşma sonrası kaybeden, şehir olabilir. henüz sonuç belli değil.
kendi adıma, uzaklaşmış gibiyim pek çok şeyden. uzaklaştırılmış gibi, doğrusu...
istediğin zaman dışarıya çıkabiliyor ve istediğin pek çok şeyi yapabiliyor olsan da, sanki yolunda gitmeyen bir şeyler var...
itiyor gibi kendisinden, gün günden uzaklaştırıyor, sevimsizleştiriyor içimizi...
oysa böyle olmamalıydı...
şu aralar, çoğunlukla, insan kalabalıklarından ve şehirlerden uzakta yaşıyorken, geldiğimiz zamanlarda daha sıcak hissettirmeliydi.
özlemle gelip hayal kırıklıklarıyla dönmek, ...
kim bilir, belki çok daha güzel olur, şehrin imkanlarının peşinden koşmak, uzağındayken...
sinemaya gidebilmek her an mümkünken, "hadi gidelim bari" demektense, sinemaya gitmeyi özlemek, gidebilmek için uğraşmak, daha güzel kılar belki izlenen filmleri...
hayatı güzel, küçük ve sevimli yanlarıyla yaşarken, geri kalanlar için emek harcamak... keyfini çıkartarak...
bunları yazarken bile, kararımı kendi açımdan vermişim zaten de, son sözü söylemeyi bekliyoruz gibi düşündüm şimdi...
evka-4, bornova, türkiye, 10.01.2010
gplus
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder