imkansızı istemek

başlıktaki cümle, günlerdir meşgul ediyor beni.

"gerçekçi ol, imkansızı iste"
bu haliyle dile getirmiş olanın "imkansız"ıyla benimkiler, bizimkiler, neden artık örtüşmüyor?

neden, ne zaman, hayallerimiz "paha biçilebilir" hale geldi?

nasıl oluyor da, birkaç on yıl öncesine kadar, sahip olunduğunda fazlasıyla karşılanmış olacak ihtiyaçların daha fazlasına neredeyse her birimiz şimdi sahipken, artık yetmiyor?

kendimizden verdiklerimizin, tükettiklerimizin karşılığında aldıklarımız, aldığımızı sandıklarımız, karşılayabiliyor mu gidenlerin yerini, ödediğimiz bedeli?

...

bizim "imkansız"ımız ne?

bautino, kazakistan, 19.05.2012