acelemiz ne, nereye ve niye?

sakinleşmek istiyorum ben.
hatta, hepimiz sakinleşelim, bütün dünya sakinleşsin, usulca, güzelce yaşayalım hayatı istiyorum.
ömürlerini, belki sebebini bile bilmeden, kraliçeye hizmetle, sürekli çalışarak, hep çalışarak geçiren karıncalar olmasın artık örneğimiz.
hiç olmazsa, hep beraber, çılgıncasına, birbirimizi eze eze, nereye ve niye koştuğumuzu anlamamız gerekmiyor mu önce?
merak etmeyelim, aç kalmayız, en azından şimdikinden daha fazla aç kalmayız...

sorularımı tekrarlayarak devam edeyim, "nereye koşturuyoruz böyle?", "acelemiz ne?".

yoruldum ben.
pek çok şeyden yoruldum.
her şeye yetişmeye çabalamaktan yoruldum.
ertesi gün de çalışmaya devam edebilmek için çalışmaktan yoruldum.
sindiremeden tüketmekten, sadece tüketmekten, yoruldum, hepsinden...

dese ki birisi, diyebilse, ikna edebilse beni, "hepsi daha güzel bir dünya, daha yaşanabilir bir dünya için" diye, susacağım ve kabulleneceğim.

teknoloji harikası bir arabanın içerisinde, olabildiğine hızla ilerliyoruz, kirleterek etrafımızı, ama benim aklım, dışarıdaki manzarada...

yürümek, tadını çıkartarak, kötü mü olur?

bautino, kazakistan, 21.07.2009